Dit geldt voor Amanda, die in Milaan is overvallen en besluit terug te keren naar haar geboortedorp in de Abruzzen; het geldt voor haar moeder Lucia, die alleen maar machteloos kan toekijken, geen contact krijgt met haar dochter, zich daarnaast verantwoordelijk voelt voor haar oude vader en tegelijkertijd beseft dat haar huwelijk voorbij is.
Verder werden er dertig jaar eerder twee meisjes vermoord, die op de camping van Lucia’s vader en zijn vriend Osvaldo verbleven. Ze waren met Lucia’s vriendin Doralice de bergen in getrokken. Via flashbacks volgen deze tweede verhaallijn en wordt de spanning opgebouwd
Di Pietrantonio weet in eenvoudige bewoordingen haarfijn tot de kern van de menselijke gevoelens en gedachten door te dringen. Ze gebruikt geen woord te veel en juist door deze eenvoudige, heldere stijl is het effect des te aangrijpender.
