Ilaria Tuti komt zelf uit de streek Friuli en de meeste mensen daar kennen het verhaal van de Draagsters. Buiten Friuli zijn er maar weinigen die van hen hebben gehoord. Zo ontstond het idee voor deze roman, want ondanks de historische setting is en blijft het een roman. De gebeurtenissen worden weergegeven vanuit Agata, een van de draagsters, rond haar wordt ook een romantische draad gesponnen, maar het is veel meer dan dat: je krijgt een goed beeld van wat deze draagsters voor de soldaten aan het front hebben betekend. Agata’s verhaal wordt met enige regelmaat onderbroken door dat van een Oostenrijkse sluipschutter, die zich in de bergen schuilhoudt om de vijand, de Italianen, op de korrel te kunnen nemen. Daarmee is het in feite ook een aanklacht tegen de oorlog, de zinloosheid ervan…
De schrijfster geeft in het nawoord een verantwoording over wat fictief is en wat niet. Dat versterkt nog eens het waarheidsgehalte.
